Fizyonomi-Yüz Okuma Bilimi
🔍👤 Yüzümüzün Gizli Dilini Anlamak: Fizyonomi 👤🔍
Fizyonomi, yüz okuma bilimi olarak tanımlanır. Bu esrarengiz bilim dalı, yüz hatlarımızın ve ifadelerimizin, kişilik özelliklerimizden sağlık durumumuza kadar pek çok bilgiyi barındırdığını savunur. 🧩🖼️Yüzümüzdeki çizgiler, şekiller ve renkler, aslında iç dünyamızın aynasıdır. Her birimizin yüzü, yaşadıklarımızın, karakterimizin ve hatta duygusal durumumuzun bir haritasıdır! 🗺️💡Fizyonomi, insanları daha derin bir seviyede anlamamızı ve daha güçlü bağlar kurmamızı sağlayabilir. Ancak bu gücün bilincinde olmak ve onu saygıyla kullanmak çok önemlidir. Çünkü her ne kadar yüzümüz hikayemizi anlatsa da, her birimizin iç dünyası bir yüzle sınırlanamayacak kadar geniş ve derindir. 🌌
Elinizde dört parça Hacer'ül Esved olsa, yaptırdığınız caminin neresine yerleştirirdiniz? Ya kalbinizin kırık parçalarını, kırık dualarınızı, kırık bakışlarınızı bir caminin neresine yerleştirirdiniz? Mihrab? Minber, revzen, sütun, mukarnas? Hayalimden hiç gitmez Yahya Kemal'in Ayasofya sütûnlarının birinin ardına gizlenerek gözyaşıyla
Empedokles, Öklid, Heraklit, Evliya Çelebi
_Empedokles_
_Nasıl ki ressamlar çeşitli boyaları uygun oranlarda karıştırıp sayısız şeylerin, örneğin ağaçların, kuşların hatta tanrıların resimlerini yaparlarsa, aynı şekilde doğa da dört öğeyi farklı miktarları karıştırıp varlıkları meydana getirir.
_Her şeyin kaynağı 4 element. Parlayan Ateş(Zeus), Hayat veren Hava(Hera), Toprak(Hades),
Hakkında söyleyecek kelime bulamadığım, başka hiçbir şekilde ifade edemeyeceğim şeyleri, renkler ve şekiller ile ifade edebileceğimi farkettim..
Bir gün doğumunun teenni ve sükûtunu arıyor insan dünyanın daralan sınırlarında. Bir sonsuzluk sıtması, sebepsiz titreyişler, uykuya meyleden şekiller, çoktan ölümü ihtiyar etmiş renkler... Gecenin içinde olmanın bir koşulu da geceleşmek midir?
Sigara dumanının loş ışıkta kaybolan güzergâhını izlerken uyuşmaya ne kadar da meyilli insan! Uyumak bir eylem olarak çok uzakta: sadece varlığını toplanan bakışlarına ve dağılan düşüncelerine bırakmak istiyor... Varlığının vekâletini bir mum ışığına devretmek, kimsesiz bir yanışın bâkiyesi ışığı zamanın sınırlarına sunmak, içinde biriken sözleri sükûtun kalıbından kurtarmak istiyor.
Bazen masamdaki kum saatini ters çevirip, saatin iç sesiyle uyuşturuyorum zihnimi. Saatin boğumundan, hayallerimden aşina olduğum bir çölün sesleri geçiyor. Önce yalınayak bir rüzgar geçiyor sonsuz kumların üzerinden... Aşılması imkansız mesafelerin acısını hafifleten bir esinti... Câhilyede diri diri toprağa gömülen bir kızın yavaş yavaş solan nefesi işitiliyor. Bir ölümle dinmiyor göz yaşları... Çöle yağmur inmiyor, en son ne zaman yağdığı hatırlanamayacak kadar uzun bir süre. Çölde tüm zamanlar birbirine karışıyor...
Güneşin ilk ışıkları Yol kenarındaki ebegümeçlerinin tozlanmış yeşilimsi yapraklarına düştü. Şehrin uyanmasına birkaç saat vardı
Papatyalı nevresimin içerisinde uyuyan minik kız kıpırdadı.Usulca gözlerini araladı. "Yaşasın ,sabah olmuş" dedi .Koşarak rengarenk boya kalemlerini ve tavşanlı resim defterini aldı .Beyaz kağıdın üzerinde